Pozwolę sobie streścić artykuł E.Swiesznikowa pod tym samym tytułem z miesięcznika "Szachmaty w ZSRR" 4/90.
Nie ulega wątpliwości, że uwagi znanego arcymistrza mogą być cenne, zwłaszcza, że on sam uchodził w pewnych, wybranych wariantach debiutowych za znawcę na skalę światową.
Poza konkretnymi wariantami E.Swiesznikow podaje ważne partie znawców przedmiotu w tym swoje.
Wiele lat później G.Kasparow napisał kapitalną książkę " Debiutnaja rewolucija 70 - tych "- Moskwa 2007.
W skróconej wersji Kasparow podaje najważniejsze idee każdego wariantu, kluczowe partie i kierunek rozwoju wyrażony przez praktykę. Jeśli jest to tylko możliwe to według mnie tak należy uczyć teorii debiutów. Mam na myśli oczywiście zawodników w okolicach I kategorii i wyżej. jednak zakres materiału i forma przekazu będą się tu różnić w zależności od kategorii i indywidualnych cech ucznia ( uczennicy).
W książce o systemie gry przeciwko Obronie francuskiej Swiesznikow dał coś w rodzaju "wkładki" na temat blokady w różnych wariantach debiutowych granych przez niego. Bardzo to ciekawa innowacja!W wariantach forsownych lub prawie forsownych trudno ( jeśli w ogóle) odnaleźć
tak wyraźną linie strategiczna ale może i nie ma potrzeby. Z pewnością jednak jest możliwe i nawet niezbędne wypracowanie takich środków jak zalecane przez Swiesznikowa w wariantach, gdzie gra toczy się "nieco wolniej".
Każdy trener jest do tego wręcz zobligowany.
Dodam, że podobnie pracuję ze swymi podopiecznymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz