Mecz o Mistrzostwo Świata skończył się jakiś czas temu ale komentatorzy, arcymistrzowie wracają do fragmentów partii, całych gier i wyrażają swe opinie na temat głownie stylu gry Carlsena. Zastanawiają się także nad przyczynami porażki Ananda.
Oto kilka wypowiedzi "wielkich" świata szachowego w ujęciu fragmentarycznym rzecz jasna.
Anish Giri
(...) Przed rozpoczęciem meczu Władimir Kramnik, który bez wątpienia wie o czym mówi , poradził Anandowi aby przestał się bać Carlsena. Nie tylko zgadzam się z tym ale uważam także, że "Wiszi" nie rozwiązał tego problemu. Za każdym razem, gdy słuchałem konferencji prasowych w Chennai, Anand nie doceniał swych pozycji. Przykładowo, był zadowolony, że "utrzymał wystarczającą kontrgrę" w trzeciej partii, podczas, gdy cały świat, włączając samego Carlsena poważnie niepokoił się o losy lidera listy rankingowej.
W następnej, partii gdzie Anand pomylił się przy wyjściu z debiutu, komentując na gorąco nazwał swa pozycje " w zasadzie przegraną" ku zdziwieniu Magnusa, który był zadowolony z rezultatu, uważając remis za logiczne zakończenie partii.
Kulminacją niedoceniania swych możliwości stała się piąta partia. Po przegranej Anand powiedział, że decydującym błędem był manewr Wd4 - świetne , aktywne posunięcie, które dało czarnym całkowite wyrównanie.
Jeśli gracz o tak wspaniałym zrozumieniu jak Anand tak nieadekwatnie ocenia jedną partie po drugiej oznacza to, że coś jest nie tak z psychologią.(...)
(...) Okazało się, że korzyści z ekspertów debiutowych prawie nie było. Magnus skakał od jednej bocznej linii do drugiej, unikając pryncypialnych batalii, niekiedy nawet za cenę pogorszenia własnej pozycji, jak to miało miejsce w partii 9.
Można wiele powiedzieć o praktycznej filozofii gry Carlsena. Bardzo silny szachista, posiadający niebywałe zrozumienie, zdolność liczenia wariantów i ostre taktyczne widzenie. Jednak jego główna siła tkwi w samej GRZE.
Główna jego idea to odprowadzić przeciwnika od schematów w , których czuje się on komfortowo i grać, grać , grać aż nacisk stanie się nie do wytrzymania i przeciwnik zacznie się mylić.
Nowy Champion nie myśli w czasie partii o pozycji, która stała ruch wcześniej. Jeśli posunięcie Wc1-c2 było bezmyślnym to nie smucąc się zagra on Wc2-c1. Jeśli przez cała partię przyjdzie mu bronić się i nagle stanie przed wyborem zrobić remis czy też zagrać na wygraną to bez wahania wybierze to drugie i będzie gniótł w nieskończoność.
Magnus posiada zadziwiającą zdolność utrzymywania koncentracji w czasie gry.(...)
(...) Może grać w gry komputerowe z przyjaciółmi, zostawiać wiadomości na Facebooku ,następnie spędzić trzy godziny przed partią grając blitze po minucie w internecie...
I co? Rozpoczyna się partia i oto siedzi on naprzeciwko was przy szachownicy z niezachwianą k o n c e n t r a c j ą.(...)
Tłumaczyłem z "64" 12/2013.
c.d.n
Anish Giri
(...) Przed rozpoczęciem meczu Władimir Kramnik, który bez wątpienia wie o czym mówi , poradził Anandowi aby przestał się bać Carlsena. Nie tylko zgadzam się z tym ale uważam także, że "Wiszi" nie rozwiązał tego problemu. Za każdym razem, gdy słuchałem konferencji prasowych w Chennai, Anand nie doceniał swych pozycji. Przykładowo, był zadowolony, że "utrzymał wystarczającą kontrgrę" w trzeciej partii, podczas, gdy cały świat, włączając samego Carlsena poważnie niepokoił się o losy lidera listy rankingowej.
W następnej, partii gdzie Anand pomylił się przy wyjściu z debiutu, komentując na gorąco nazwał swa pozycje " w zasadzie przegraną" ku zdziwieniu Magnusa, który był zadowolony z rezultatu, uważając remis za logiczne zakończenie partii.
Kulminacją niedoceniania swych możliwości stała się piąta partia. Po przegranej Anand powiedział, że decydującym błędem był manewr Wd4 - świetne , aktywne posunięcie, które dało czarnym całkowite wyrównanie.
Jeśli gracz o tak wspaniałym zrozumieniu jak Anand tak nieadekwatnie ocenia jedną partie po drugiej oznacza to, że coś jest nie tak z psychologią.(...)
(...) Okazało się, że korzyści z ekspertów debiutowych prawie nie było. Magnus skakał od jednej bocznej linii do drugiej, unikając pryncypialnych batalii, niekiedy nawet za cenę pogorszenia własnej pozycji, jak to miało miejsce w partii 9.
Można wiele powiedzieć o praktycznej filozofii gry Carlsena. Bardzo silny szachista, posiadający niebywałe zrozumienie, zdolność liczenia wariantów i ostre taktyczne widzenie. Jednak jego główna siła tkwi w samej GRZE.
Główna jego idea to odprowadzić przeciwnika od schematów w , których czuje się on komfortowo i grać, grać , grać aż nacisk stanie się nie do wytrzymania i przeciwnik zacznie się mylić.
Nowy Champion nie myśli w czasie partii o pozycji, która stała ruch wcześniej. Jeśli posunięcie Wc1-c2 było bezmyślnym to nie smucąc się zagra on Wc2-c1. Jeśli przez cała partię przyjdzie mu bronić się i nagle stanie przed wyborem zrobić remis czy też zagrać na wygraną to bez wahania wybierze to drugie i będzie gniótł w nieskończoność.
Magnus posiada zadziwiającą zdolność utrzymywania koncentracji w czasie gry.(...)
(...) Może grać w gry komputerowe z przyjaciółmi, zostawiać wiadomości na Facebooku ,następnie spędzić trzy godziny przed partią grając blitze po minucie w internecie...
I co? Rozpoczyna się partia i oto siedzi on naprzeciwko was przy szachownicy z niezachwianą k o n c e n t r a c j ą.(...)
Tłumaczyłem z "64" 12/2013.
c.d.n
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz